Serviksit, rahim ağzı iltihabı olup birçok mikrop tarafından meydana getirilebilir. Akut ya da kronik olabilir. Akut serviksit taze bir iltihaptır, cerrahatli akıntı ve pelviste ağrılar olur. Başlıca nedenleri arasında gonore bulunmakta birlikte, birçok mikrop tarafından da meydana getirilebilir.
Kronik yani müzmin serviksit son derece sık görülmekte, doğum yaptıktan sonra, her 100 kadının 90’ında ortaya çıkmaktadır. Kronik serviksit çok hafif olabilir ve belirtileri o kadar az gözükebilir ki, kadın hiçbir şeyden kuşkulanmayabilir. Bunun dışında akıntı, bel ağrısı, idrar sorunları olabilir. Kronik serviksit çoğunlukla hamilelikle ya da yüksek östrojenli doğum kontrol hapları ile birlikte görülür. Bu artmış hormon düzeylerine bağlı olarak servikse fazladan kan oturması ile ilgili olsa gerekir.
Serviks, doğum sırasında tramvaya uğradığı ,hatta cinsel ilişki sırasında da hafifçe etkilendiği için, enfeksiyonlara karşı son derece hassastır. Vajinadaki herhangi bir enfeksiyon kolayca servikse geçebilir ve orada mikrop yerleşebilir. Serviks mikropla öylesine iltihaplanabilir ki , servikal erozyon denilen açık yara oluşabilir. Bu servikal erozyonla rahim ağzındaki koruyucu dış tabaka harap olur ve enfeksiyonlara karşı daha da dayanıksız kalır. Servikal erozyonun belirtilerinden bir tanesi, vajinadan gelen. serahate benzer bir akıntıdır. Bu akıntı kültüre edildiğinde, çoğunlukla E coli ya da karmaşık vajinitte su çoğunlukla bulunan bakterilerden biri ürer.
Kronik serviksit, servikal erozyona yol açabilir. Erken aşamada az miktarda, sarı bir akıntı bulunabilir. Fakat servikal erozyon gelişince , akıntı bir hayli artar. Doku hasarı artınca, servikal erozyon, servikal ülserasyona yani müzmin açık bir yaraya dönüşebilir. Cinsel ilişkiden sonra ve ayhallerinin arasındaki dönemlerde kanama yapabilir.
Akut serviksit teşhisi, pelvis muayenesi sırasında servisteki akıntıdan alınan bir numuneden yapılan yayma preparatla konulur; bundan kültürde yapılır. Serviks cerahatli akıntıdan şişmiş ve kızarmış olarak gözükür. Kronik serviksitin teşhisinde, bunu serviks kanserinden ayırt etmek önemlidir. Çünkü servikal erozyonun bazı belirtileri serviks kanserininkilere benzer. Bir Pap testi uygulanmalı ve pelvis muayenesi sırasında, kuşkulu herhangi bir kısımdan biyopsi yapılmalıdır. Biyopsi , serviks iyotlu bir solüsyonla boyandıktan sonra yapılabilir. Enfeksiyonu yapan bakterileri öğrenmek için, servisteki akıntıdan bir kültür alınmalıdır.
Akut serviksit, enfeksiyonu yapan mikroplara karşı uygun olan antibiyotiklerle tedavi edilir.
Hafif olan kronik serviksit çoğunlukla kendiliğinden, hatta tedavisiz olarak geçer; yeter ki ,uygun olan vajina ortamı yeniden kurulmuş olsun. Bu, doğumdan sonra ya da doğum kontrol hapları kesilince yapılabilir. Akut serviksitte, kronik serviksitte de bulunan mikroplar, antibiyotiklerle yok edilmelidir. Hafif bir vakada servikal erozyon varsa, doktor gümüş nitratla hasarlı hücreleri tahrip edip, yeni, sağlıklı serviks hücrelerinin gelişmesine olanak hazırlar. Servikal erozyon daha ilerlemişse, elektrokoterizasyon ya da kriyoşirürji ile hasarlı hücreler tasfiye edilip yerine, yeni sağlıklı dokunun gelişmesi için yol açılır.
Serviksin kronik iltihabı, serviks kanserine olanak hazırlayabilir. Bu nedenle serviksit belirtileri görülürse, bir kadın mutlaka doktoruna başvurmalıdır.
Servikal polipler küçük, narin doku kabartılır olup, serviksin içinden büyüyerek, bazen serviks ağzından vajinaya doğru çıkarlar. Polipler genellikle inatçı bir serviks iltihabı ya da küçük bir anomalinin bulunması durumunda gelişirler. Serviks poliplerinin belirtileri, cinsel ilişkiden ya da büyük abdeste çıktıktan sonra kanamalar ve vajinadan gelen akıntıdır. Herhangi bir anormal vajina kanaması, bir serviks kanserinin belirtisi olabilir; bu nedenle polip kuşkusu olunca, Pap testi yapılmalıdır. Bazı serviks polipleri, doktorun muayenehanesinde forseps ile çıkarılabilir. Bununla birlikte polipler genellikle serviksin içinden kaynaklandıklarından, çoğunlukla bir genişletme ve kürtaj ameliyatı ile çıkarılırlar. O takdirde doktor, yeniden çıkmalarını önleme önleyecek biçimde kolayca ve poliplerin köklerini kazıyabilir.Habis urla ilgileri bulunmadığını kesinleştirmek için çıkarılan polipler patolojiye gönderilir.
Son Yorumlar